Toch nog een nachtje hotel...

Rond een uur of vier (Surinaamse tijd) waren we alle vier aan het draaien in bed. Ondanks dat je heel erg moe bent, is het toch het klokje in je lichaam die je wakker maakt. Uiteindelijk nog tot kwart over zeven geslapen! We werden wakker door een auto die met hele harde muziek door de straat reed, tenminste, ik wel. We zijn langzaam wakker geworden en naar het ontbijt gegaan. Het regende, dat is jammer. Ik had best zin in het ontbijt waarin veel keuze was! Toen ik zag dat mijn ei van binnen groen was geworden van het lange koken, had ik weer even een momentje dat ik dacht, laat me naar huis gaan. Het zijn echt de kleinste dingen die je dat laten denken, heel gek, dat heb ik nog nooit eerder ervaren. 

Na het ontbijt eerst geld wisselen, want.. we gingen kijken voor een Surinaams telefoonnummer. Dat ging niet vanzelf, we zijn denk ik wel een uur binnen geweest. Storing, werd ons verteld.. Met onze kaartjes die niet geactiveerd waren zijn we naar het hotel gegaan. Oke, no spang, zoals ze hier zouden zeggen. We hebben de taxi genomen naar ons wooncomplex. Wat een super lieve taxichauffeur van het hotel! We hebben even gekeken en de meningen waren verdeeld. We hebben geen warme douche, dus dat valt erg tegen. Dat is ook wel een beetje de reden dat we nu nog lekker in het hotel zitten. De taxi heeft op ons gewacht, echt heel fijn! Toen we terug waren zijn we naar zus&zo gelopen en hebben we een lekkere tosti gegeten. Die smaakte mij een stuk beter dan het ontbijt kan ik zeggen. Daar zaten drie andere Nederlandse studenten, we hebben ze aangesproken. Die ervaren hetzelfde als wij, zeker de eerste dagen weet je niet waar je terecht bent gekomen. Dat vond ik erg fijn om te horen! Het gevoel dat je hebt, dat dat toch voor anderen ook heel herkenbaar is. Zij hebben een huis, met airco en warme douche. Voor de helft van wat wij betalen.. Oeps, dat is even slikken. We gaan ze vast nog tegenkomen, want ze zijn hier net een week!

Zoë en ik zijn lekker gaan zwemmen bij het hotel. Heerlijk! Elmarije en Eveline zijn naar de Palmentuin geweest, die kunnen dat dus de volgende keer mooi aan ons laten zien. Nadat zij daar geweest zijn, zijn ze bij ons aangeschoven. We hebben lekker gekletst met andere hotel gasten, waar we bij in het vliegtuig zaten (niet dat ik dat nog weet), dat was heel leuk. We zijn gewoon gaan lopen om te kijken voor eten, we kwamen op een heel leuk plekje terecht, aan de waterkant. Helaas was het eten echt vreselijk. Ik durfde geen vlees te bestellen, gelukkig maar achteraf. De vis met friet van Zoë en Elmarije was raar, de pasta van Eveline was hetzelfde als mijn vegetarische pasta alleen dan met Garnalen. Eigenlijk hadden we er om moeten lachen, maar dat lukte op dat moment echt niet. We moesten er ook nog eens anderhalf uur op wachten dus dan ben je er gewoon klaar mee. We zijn terug gelopen. Alle vier met buikpijn, omdat je ontregeld bent, toch een beetje jetlag idee, maar ook omdat je zo lang wacht en niets lekkers krijgt. Onderweg zijn we weer ontzettend vaak nagefloten en er wordt getoeterd. Echt heel fijn... niet dus. Het went zeggen ze. 

Nu zitten we lekker op bed, ik ben een blog aan het schrijven. We gaan zometeen genieten van de douche en nog een nachtje van dit heerlijke bed! Ik denk dat ik zeker de eerste week elke dag even een verhaaltje ga schrijven, zo kan ik zelf ook niks vergeten! In Nederland is het nu twee uur 's nachts. Hier is het tien uur 's avonds, laat zal het weer niet worden vanavond. We zijn allemaal echt heel moe, alle nieuwe indrukken, spanningen en emoties, het is veel! Ik ga nu even douchen, welterusten en tot morgen! :-)