Dankjewel allemaal voor het volgen!

Na een vlucht van iets meer dan acht uur stonden we alweer op Schiphol. Geen minuut geslapen in het vliegtuig.. Helaas, het was te verwachten. Tot mijn verbazing had ik er totaal geen last van na de landing. Ik had geen tijdsbesef en ook was het raar dat we van vrij lang nog in het licht te hebben gevlogen ook weer in het licht te landen. We zijn vrij snel door de controles gekomen en het was wachten op de koffers. We hadden even een déjà vu naar het vertrek, want ja, waar bleef die koffer van Zoë nu?! Toen hij dan toch eindelijk kwam konden we naar de aankomst hal. Super zenuwachtig gingen we door de deur en daar stonden Ashley en Giselle met een heel groot spandoek. Wat had ik dat niet zien aankomen zeg! En daar was dan ook mama, ik was zo blij om haar te zien, niet normaal. En toen ik bij Ashley en Giselle stond kwam ook Jet ineens vanachter al die mensen die daar stonden. Dat was zo lief! Wat een verrassing. Natuurlijk foto's gemaakt met dat mooie spandoek en naar huis gegaan. Toen stonden we natuurlijk nog in de file.. kon niet missen. Eenmaal thuis was oma daar en kwamen Addie en Marianne binnen. Tijd om mijn koffer uit te pakken had ik bijna niet haha, want iedereen wilde even controleren of ik wel echt thuis was. Toch maar even wel gedaan, al de kleren stonken en ik wilde alles er graag uithalen, ook om te controleren of alles nog heel was. Twee heerlijke bruine boterhammen van de bakker gegeten en daarna gedoucht. Yes, we zijn echt thuis. Rond zes uur kwam Monique haar auto bij ons voorzetten vanwege het NK. Nard sprong me bijna om ver toen ik de deur opendeed. Super lief! Heel bijzonder, het gevoel dat je echt gemist bent, zo blij om hen ook weer te zien. Heel fijn al dat oude vertrouwde. 's Avonds ben ik even een uurtje naar de zaal geweest. Heerlijk om te springen en iedereen weer te zien. Het voelt echt als thuiskomen. 

Nou, ik was ongeveer 33 uur wakker geweest toen ik ging slapen. Dus, ik lag echt heerlijk! 

Zaterdagochtend ging vroeg de wekker. Ik mocht met Marieke meerijden naar Rotterdam, want het NK stond voor de deur! Ik had er enorm veel zin in en had geen last van het tijdsverschil. Ik was nog wel moe, maar dat is wel logisch. Een gezellige autorit en een fijn gevoel bij binnenkomst in Ahoy. Een mooie dag, de kinderen weer gezien die zich geplaatst hadden en hele mooie resultaten neergezet. Bloed, zweet en soms wat tranen zit er in al die trainingsuren. En als die dan beloond worden met een mooie medaille, dat is het allerleukste om te zien. Dat maakt me enorm trots. 

Na de lange dag in Ahoy ging ik zoals ieder jaar bij Lena (oma's zus) in Papendrecht slapen. Daar stond heerlijke saoto soep klaar! Wat een leuke verrassing en wat een ontvangst. Super, super leuk. Ik heb genoten van de soep en gezelligheid. Lekker geslapen en de volgende ochtend weer naar Ahoy. 

Vandaag was het dan ook zondag. Ik had eigenlijk bijna iedereen alweer gezien. Maar degenen die er vandaag wel waren en gisteren niet, fijn om ze weer te zien en te spreken. Het geeft een heerlijk gevoel. Mooie resultaten weer vandaag, maar soms ook teleurstellingen. Het hoort erbij, als ze maar weten dat ik altijd trots ben, wat er ook gebeurt. Ik weet wat ze kunnen en hoe hard ze er voor werken. Na de drukke zondag onderweg nog wat gegeten. Het is fijn om thuis te zijn. Het 'normale' voelt goed. 

Het is mooi geweest, ik heb genoten tot en met. Gelachen, gehuild, maar vooral een prachtig avontuur beleefd wat mij enorm veel geleerd heeft en mij gaat helpen in het verdere leven! Ik ga mijn leventje hier weer oppakken en kijk met een heel goed gevoel terug op het avontuur. Ik heb een tuintje in mijn hart voor jou.. Suriname. 

Mi lobi yu & tot ooit Suriname! 

Hierbij komt er een einde aan mijn blog. Bedankt voor degenen die het trouw gevolgd hebben. Ik hoop dat jullie hebben genoten en een beetje hebben kunnen meebeleven wat ik heb meegemaakt daar in het mooie en verre Suriname. Ik heb met veel plezier geschreven en bijgehouden wat ik deed. Voor mezelf kan ik nu een mooi boek laten afdrukken met alle herinneringen aan Su. Ik kan nu zelf mijn eigen blogs nog een keer terug gaan lezen, want zo kan ik anderen ook weer wat meer verhalen vertellen. Ik weet soms niet wat ik allemaal moet vertellen, het was zo veel. Het was prachtig.