Raleighvallen, Voltzberg & Blanche Marie

20 april 2017 - Sipaliwini, Suriname

De eerste dag zit er op. Vandaag was El jarig! We stonden klaar met een cadeautje en hebben natuurlijk gezongen! Om half acht stonden we bij 't Vat. We waren zeker niet de enigen die daar stonden om op trip te gaan. Helemaal vol met stagiaires die bepakt en bezakt waren voor een paar dagen weg. Na een rit van ongeveer anderhalf uur kwamen we bij Zanderij om te ontbijten. Na het ontbijt gingen we verder. De wegen zijn slecht richting het binnenland, dat weet ik inmiddels, maar hoe vaak we uit onze stoel zijn geschoten?! Ik weet het al niet meer. In het begin is het echt grappig en zie je de humor er wel van in. Alleen hebben we 3,5 uur over zo'n weg gereden en vallen er na verloop van tijd de nodige vloek woorden. Je raakt het beu en wilt het liefste uitstappen. De boottocht van drie uur die volgde, was ineens helemaal niet erg meer! Je zit dan op een houten bankje en je billen voel je niet meer, maar die hobbel wegen zijn echt honderd keer erger. Op de boot heb ik me wel weer zo'n vier keer ingesmeerd met factor 50 om niet te verbranden en ik geloof dat dat gelukt is!!

De boottocht bracht ons op een prachtig eiland. Er lopen aapjes en allerlei andere mooie dieren rond. Alleen het water is het meest aantrekkelijk als het zo warm is. Ik ben er dan ook gelijk, nadat ik mijn spullen bij dit keer een bed had gezet, in gegaan. Daarna heb ik mijn spullen nog verplaatst, want Zo en El hadden een soort van kamertje. Daar lig ik dan nu ook heerlijk bij. Net als de vorige trip kregen we saoto soep. Heerlijk, zo lekker altijd! Ik lig nu lekker onder een klamboe op bed. Heel benieuwd naar wat de komende dagen gaan brengen. Morgen gaat er een andere groep naar Voltzberg, dus wij gaan zondag pas. Morgen eerst de Raleighvallen. Ik ga het allemaal meemaken! 

Dag twee komt ten einde. Na een goede nachtrust op het net iets te harde bedje ging om half zeven vanmorgen de wekker. Ik ben blijven liggen tot kwart voor zeven. Om zeven uur stond vogels spotten op het programma.  Na even een twijfel, omdat ik dacht dat het regende, ben ik opgestaan, want op trips doe ik graag aan het hele programma mee. Ook wanneer ik het eng vind of als het eigenlijk veel te vroeg is! Het viel zeker niet tegen, er was geen regen en ik heb een heleboel vogels goed kunnen filmen. Papegaaien (grote ara's) toekans, kleine papegaaien en soorten waarvan ik de naam echt al niet meer weet. Toen we van alles in de bomen zagen bewegen, bleken er ook aapjes te zitten. Super leuk! Na het spotten van de vogels hebben we heerlijk ontbeten. 

Toen was het tijd om de Raleighvallen te bezoeken. Ik wilde mijn bikini aan doen, want we konden daar ook zwemmen. Helaas, de sluiting brak. Had ik even geluk dat ik dit keer ook mijn badpak had meegenomen! Altijd neem ik alleen mijn bikini mee en gelukkig nu niet. Het was vijf minuten in de boot en ik dacht eventjes lopen en dan zijn we bij de waterval. Dat was even anders, het was twee uur lopen! Uiteindelijk hebben we het natuurlijk overleeft, maar het was wel snik heet. De val was mooi om te zien! Wel merk ik dat ik zoveel zie en doe, dat je verwachtingen steeds hoger worden, waardoor je je soms meer voorstelt door verhalen van anderen, maar dat maakt de natuur zeker niet minder gaaf. De rivier waar we nu zijn heet de Copename rivier. Daarin zwemmen piranha's en er was er één gevangen. Ik had hem heel anders verwacht, maar, geloof het of niet, ik heb hem ook nog aangeraakt. Het meisje dat hem vast had, had haar duim door de kieuwen heen, hij bloedde ook helemaal. Dat vond ik eigenlijk gewoon zielig, maar ze namen hem mee en hebben hem als het goed is opgegeten. Dus ik dacht, maak hem dan gewoon helemaal dood.

De weg terug viel reuze mee vond ik. We waren er vrij snel en toen we eenmaal weer terug waren kregen we rijst als middag eten. We kregen korte instructies over het voeren van de aapjes die hier op het eiland zijn en dat hebben we dan ook daarna gedaan. Zo leuk! Echt schattig en bijzonder om dat gewoon allemaal mee te maken. Daarna lekker gezwommen, in de zon èn echte tropische regen. Toen nog een keer de aapjes gevoerd en even lekker op bed gerelaxt. Om acht uur moesten we avond eten. Opnieuw rijst, maar nu met kip, kousenband, bruine bonen, pom, salade en augurkjes. Je hoeft natuurlijk niet alles te nemen. Je mag zelf kiezen wat er op jouw bord terecht komt. Net na het eten verscheen de gids met een grote kever. Getver, echt helemaal niks dat ze die gewoon oppakken enzo, maar goed. Toen ging hij even weg zei hij. We waren al zenuwachtig, meestal betekent dat echt niets goeds. Dat klopte natuuuurlijk, met een vogelspin op zijn hand kwam hij binnen! Voor mij waren er een aantal die de spin over zich heen lieten lopen. Na de mislukte kaaimannen actie van de allereerste trip had ik hier wat meer vertrouwen in. Ik had deet (muggenspul) op, dus ik moest een vestje of iets aan om de vogelspin over mijn arm te laten lopen. Ik deed het vestje van Marinke aan en zei heeel duidelijk dat ik die vogelspin niet op m'n blote vel wilde hebben! Ik was zo zenuwachtig dat de spin eerst niet eens op mij wilde lopen ;-). Tochhhhh, heeft hij over mijn arm heen gelopen en daar is wel een foto van gemaakt! Toch weer een stoere jungle actie  vandaag. Morgen moeten we om zeven uur ontbijten en om acht uur gaan we weg. We verwachten rond zes uur 's avonds pas terug te zijn van Voltzberg. Dat wordt een flinke klim! Ik zie er tegenop, maar ik heb er ook zin in! Nu eerst lekker slapen. 

Toen kwam dag drie ten einde. Jeetje, wat een dag. Niet normaal! Het is vandaag eerste paasdag. We kregen een heerlijk paas ontbijt met pannenkoeken, eieren (gebakken en gekookt), chocolade eitjes en paasbrood. Na een goed en stevig ontbijt zijn we rond acht uur richting de plaats gegaan waar we DE tocht naar Voltzberg gingen maken. Het was maar vijf minuutjes met de boot. Na een wandeling van een uur en 15 minuten kwamen we bij een punt waar het nog een kwartier naar het plateau was van de Voltzberg. Dat viel allemaal nog reuze mee en vol goede moed ga je dan richting het plateau. Toen we daar waren had ik al een beetje blaren, echt niet fijn, maar het viel allemaal mee. Blaren pleisters erop en weer gaan. 

Eenmaal aan de voet van de Voltzberg gekomen was het erger geworden en waren de pleisters al helemaal los gegaan. Niet aan denken en weer door! We moesten echt klimmen naar boven, maar dan echt klimmen, klimmen. Op handen en voeten dus. Ik dacht dat ik boven was, maar toen moesten we nog een stuk verder! Helemaal kapot kwam ik boven, niet dat iemand  er nog goed uit zag toen ze boven kwamen, maar we hadden het gehaald. Het uitzicht was erg gaaf! Vooral omdat je weet hoeveel moeite je hebt gedaan. De geluiden van de apen uit het bos is vanaf daar heel leuk om te horen. Ik zag er enorm tegenop om terug te gaan, de klim naar boven was zwaar, maar naar beneden is dan ook echt niet cool. Toen we bijna terug waren bij het plateau, waar ik hoopte iemand met slippers te vinden, pakte ik in een boom met brandwormen. Nouuuu, Zoë had dat gisteren, die zei al dat het pijn deed, maar nu heb ik het zelf ervaren. Niet van één, maar zeker van een stuk of tien. De gids met de EHBO-kit was op het plateau. Dacht ik. Dus niet, maar wel anderen met ontsmetting doekjes en iemand met tijgerbalsem. Dat verdooft. Met een enorm pijnlijke hand en voeten moest ik nog twee uur door de jungle. Ik heb alles behalve genoten, maar de uitspraak van de dag 'we made it!'. Heerlijk afgekoeld in de waterval onderaan de berg. Toen we terug op het eiland kwamen gelijk gedoucht en een heleboel koud water gedronken! Een soepje gegeten, spelletjes gedaan en gekletst. Mijn blaren laten ontsmetten, wat echt pijnlijk was. Alleen hier is het niet fris, ook het water niet. Aangezien ik nog 3 dagen moet, wilde ik het schoon hebben. 

Toen om acht uur het avond eten, lekkere macaroni! Heeeeerlijk. Toen lekker rustig aan gedaan, het regende. Dus geen kampvuurtje. Morgen weer een dag! 

Maandag it is! Acht uur ontbijt, spullen inpakken en om half tien vertrekken met de boot. Dat werd natuurlijk tien uur, maar dat maakt niet uit. Onderweg zijn we wel vijf keer gestopt, kapotte boten, plas pauzes en de bootsman die gewoon steeds afgeleid was. Toen we eeeindelijk weer op plaats van bestemming waren was het zeker drie uur later. Dat was dus drie uur in een houten bootje op een houten bankje. We kregen heerlijke bami toen we van de boot kwamen. Dat deed ons de boottocht een beetje vergeten. Afscheid genomen van de groep die naar huis ging en wij hebben onze spullen in de jeep gezet, want daar zijn we mee naar Blanche Marie gegaan. Tijdens het inladen zat er een slang in een jeep, ik dacht dat hij nep was.. maar nee! Dagmar heeft hem vastgehouden, dat hoefde voor mij niet zo. 

Wat een tocht naar Blanche Marie. Echt heel erg gaaf. Die jeep safari die ik nog wilde doen, die zit hier al bij inbegrepen! Wel ver, dus de tocht naar huis, dat wordt een lange reis. We slapen in een hangmat echt 200 meter vanaf de waterval. We kunnen hem horen en hebben al een klein beetje gezien hoe hij eruit ziet. Vanavond kregen we spaghetti. Niet favoriet, maar wat kunnen ze hier lekker koken. Dus toch erg lekker. Vanavond zag ik iets bewegen in het bos, we zaten namelijk vandaag wel bij een kampvuurtje. De gids heeft een jachtgeweer mee, dus wij dachten iets te gaan vangen. Alleeeen, het was een hond. Dat was wel even lachen, zeker als je een hert of iets dergelijks verwacht. 

Morgen pas om half tien ontbijt en bij de watervallen relaxen, vissen en zien wat de dag brengt. Dan nog één nacht en een lange reis naar huis. Heel gaaf om dit allemaal te doen. Nu lig ik lekker in m'n hangmat. Net weer even mijn blaren ontsmet en verzorgd. Die op mijn rechtervoet is mega groot en vooral pijnlijk. Een tocht door de jungle in de nacht zit er even niet in voor mij. 

De laatste dag met een soort van planning zit er op. Met een groepje van vijf is er niet heel erg een strakke planning nodig. Om negen uur ben ik gaan douchen, het was echt heel koud, maar ik was weer min of meer schoon. Voor mijn blaren, waar ik misschien af en toe een beetje over zeur, was de douche nodig. We zitten midden in de jungle en die van rechts is echt een grote blaar. Gelukkig is er iemand mee  op de trip die in een ziekenhuis werkt. Die verzorgt ze 's ochtends en 's avonds even. Het ontsmetten doet echt, echt pijn. Ze moeten open blijven, maar hier kan dat niet. Dan gaan ze ontsteken. Na de douche en weer een nieuw gaasje op de voeten hebben we heerlijk ontbeten. Wat een rust met vijf en zo gezellig. Na het ontbijt zijn we op het gemakje naar de Blanche Marie vallen gegaan. Prachtig mooi! Het is nu regentijd dus dan is er nog meer water. Iemand die ook mee is, heeft ze eerder gezien in de droge tijd en vertelde dat het nu zoveel mooier is. We hebben daar lekker twee uurtjes gefilmd, foto's gemaakt en in de watervallen gezeten. 

Om één uur was het lunch. Rudi, onze gids had een verrassing voor ons na de lunch zei hij. Ik was natuurlijk helemaal benieuwd. We hoeven niet ver te lopen, wel lang in de auto, geen dichte schoenen aan, maar wel goed insmeren? Oké, we gingen naar Apoera. Dat is nog drie uur verder het binnenland in. Onderweg nog een slang op de weg, dit keer een wurgslang. Toen was het nog maar anderhalf uur ofzo. In Apoera heb je een verlaten treinstation. Echt bizar om te zien. Alles is er, alles is af, het spoor naar waar de treinen moeten gaan, maar er is nooit iets mee gedaan. Dit land heeft echt veel gebouwen waar ze zeker wat mee kunnen, maar waar niemand wat mee doet. Het was gaaf om te zien, maar ook heel gek, want alles is helemaal begroeit. Vanuit daar had ik ook even bereik met mijn telefoon! Heel fijn om papa & mama na vijf dagen even een teken van leven te kunnen geven! Toen zijn we naar een inheems dorpje geweest. Dit keer verkochten ze mooie armbandjes waarvan ik er natuurlijk heb gekocht. Weer heel apart om te zien hoe die mensen toch telefoon en andere luxe hebben, maar wel in een hutje wonen. Verder door Apoera gereden en het dorp bekeken, waarna we weer drie uur naar huis zijn gereden. Onderweg nog gestopt, want er mocht geschoten worden met het jacht geweer. In de lucht schieten hoeft voor mij niet zo, maar om even te kijken is het hartstikke leuk. Terug bij Blanche Marie was ik helemaal oranje van de wegen hier en heb ik lekker gedoucht. Rond tien uur zaten we aan het avond eten. Kip met gebakken aardappeltjes. Daarna heerlijk lang gekletst en nu is het één uur 's nachts. Ik ga lekker slapen. Morgen een reis van acht uur terug naar Paramaribo. Wat was deze trip het enorm waard zeg! Wat heb ik enorm veel gezien in deze dagen, maar mijn bedje thuis wacht ook. Ik voel het! 

De laatste dag van deze zes daagse trip komt ten einde. Om negen uur zaten we voor de laatste keer gezamenlijk aan het ontbijt. Na een groepsfoto zijn we om kwart voor elf gaan rijden. Pas om half vier hadden we de stop om te eten. We waren toen op de helft. Onderweg kwamen we een miereneter tegen. Super grappig, want ik heb die twee weken geleden in de dierentuin gezien. Dit was een kleintje, heel schattig. Het tweede deel van de reis duurde ook weer vier uur. We hebben in totaal ongeveer acht uur gereden, waar van zeker 6,5 over zand/hobbel wegen. Vermoeiend, maar het was het waard. Wat ben ik ontzettend blij dat ik deze trip gedaan heb! Ik heb veel gezien, gedaan en voornamelijk genoten van het prachtige binnenland van Suriname. Ik ben heeeel blij dat ik weer in de stad ben en in mijn eigen bedje lig. Nu lekker uitrusten en genieten van de vakantie. Natuurlijk ga ik nog een filmpje maken van de trip. Dat plaats ik vanzelf op mijn blog! 

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s

4 Reacties

  1. Carla:
    20 april 2017
    Waanzinnig dit allemaal! Ongelofelijk dat je dit allemaal mee maakt....
  2. Joke:
    20 april 2017
    SCHITTEREND!!!
  3. Addie:
    21 april 2017
    En nu lekker nagenieten!!!
  4. Petra:
    23 april 2017
    Jeetje Monique dat kan ook weer van de bucket list gestreept worden. Wat een verhalen en super gaaf filmpje wat zie je veel he dan. En al die indrukken gaaf hoor. Enne lef wuufke een vogelspin bbrrr heb ik zelfs nog nooit gedaan enne ga het je ook echt niet nadoen bbrrr.
    En je blaren al aan het genezen? Hopelijk wel nx lastigers dan dat.